G.M.M.L. Frijns

Deze negatieve review is het gevolg van één traumatische ervaring uit 1995, toen G.M.M.L. Frijns schnabbelde als “vaste deskundige” van de Centrale Raad van Beroep (CRvB). Bij die gelegenheid bewees hij er 19e eeuwse opvattingen op na te houden over homoseksualiteit.In 1995 was homoseksualiteit in zijn ogen namelijk een vaak met hypochondrie (bevattelijkheid voor ingebeelde ziekten) en/of neurasthenie (een uit 1869 daterende psychiatrische diagnose, die na de Eerste Wereldoorlog nagenoeg in onbruik is geraakt) gepaard gaande, psychiatrische stoornis, die aan de spreekwoordelijke dominante moeder en afwezige vader moest worden geweten. Ik was niet gestoord genoeg om recht te hebben op een uitkering.Dat ik vreselijke ouders zou hebben gehad, werd (onder meer) bewezen met het m.i. idiote argument, dat mijn ouders me, als 'extravagant huisdier', een (kennelijk voor een gezonde seksuele ontwikkeling funeste) schildpad zouden hebben opgedrongen.Frijns heeft ook aan de bestuursrechters laten weten het zeer ongewenst te vinden, dat zijn ‘somatische collega’s (zoals in mijn geval de vaste deskundige internist van de CRvB) bij chronische moeheid diagnoses waren gaan stellen als ME/CVS en Fibromyalgie. Volgens hem ging het namelijk om bedrieglijk echte, maar niet bestaande aandoeningen. Het was niet in het belang van aan ingebeelde ziektes lijdende, lichamelijk kerngezonde personen om in de vorm van een uitkering of een diagnose erkenning te krijgen voor hun psychosomatische klachten.Nadat ik de naam Frijns op de uitnodiging" las