Spuithuisje

Ik was jaren maar dan ook vele jaren geleden opgenomen geweest op de kliniek ďijk en duin. Ik was 19 jaar. Nu 66 dus ga maar na. De opname was omdat ik epilepsie had en ja dan ben je gek volgens vele artsen. Mijn eerste nacht daar, ik kon niet slapen en zag plots een soort van non, een verpleeg non. Eentje met een blauwe jurk en wit kraagje en witte manchetten aan de korte mouw. Verder een wit schort en een nonnen hoofdoek maar dan wit. Ze had een karretje bij haar waar niks op lag en ze had een lantaarn in haar hand. Midden in de zaal stond ze stil. Keek met de lantaarn of iedereen sliep. Toen zette ze de lantaarn weer op het rijdend karretje en liep vervolgens de deur weer uit. Ik vroeg er naar de volgende dag. Aan de verpleging of dat de nacht zuster was. Nee was het antwoord. Het is een geestverschijning . Zij komt elke avond langs. Vroeger was het een TBC oord geweest en zij verpleegde toen de patiënten die er lagen met TBC . Weer later werd het een psychiatrie maar werden er verschrikkelijke dingen gedaan. Ook toen ik daar was moest je opletten. Geen medicatie in nemen en anders het achter je kiezen verbergen zodat je het uit kon spugen. Je werd verschrikkelijk suf van die medicatie. 2 uur na inname stond je te waggelen op je benen. Slapen mocht pas om 9 uur. Ook al was je nog zo moe. Als patiënt moesten we voor broodmaaltijd zorgen. We kregen alleen zoet op brood in het weekend ook vleeswaar en kaas. Smiddags moesten er een paar in de keuken werken. We werden aan het vegen gezet en aan het dweilen. Bedden verschonen en het beddengoed uitwassen. Als ze wisten dat je familie op bezoek kwam kreeg je geen medicijnen. Als familie je terug wilden halen omdat je er niet hoorde dan kreeg je extra zware pillen. Mijn familie heeft mij er met moeite uit kunnen halen. Het was daar echt een getikt zooitje bijelkaar. Kwam allemaal door die pillen die deze mensen kregen. Het spuit huisje was de lokale brandweer. Er lagen brandweer slangen in die je kon gebruiken bij brand. Er is ook een kerkhof. Begraafplaats daar kwamen de mensen te liggen die overleden tijdens het onderzoek of behandeling. Het was heel normaal dat je een elektro shock therapie kreeg op de hersenen. Zaagde ze een gedeelte van de hersenschedel weg en kwamen de hersenen bloot te liggen. Toen een paar dioden op de plaats en schakel maar in. Verdoven was er niet bij. Men ging er vanuit dat als je gek was geen pijn voelde. Ik dacht dat ik wel een aardig stukje heb geschreven. Ik hoop dat het fijn is om te lezen. Met vriendelijke groetMevr. Otto.